08 aug. 2025
Drukte op het water en op het festivalterrein tijdens de Hardzeildag in de Sneekweek. Te midden van alle festiviteiten strijden vader en zoon Van der Meer om de winst in de 12voetsjolklasse.
Het is nog rustig in de haven van Sneek als woensdagochtend het veerpontje tussen de vaste wal en het starteiland al heen en weer pendelt om een handjevol bezoekers, vrijwilligers en zeilers naar de Sneekweek te brengen. De meeste boten liggen nog aangemeerd aan de kade, terwijl de eigenaren zich langzaam klaarmaken om het water op te gaan. Het grasveld voor het podium ligt er nu nog uitgestorven bij, maar zal over een paar uur vollopen met een mix van feestgangers en zeilliefhebbers.
Op de hardzeildag, die geheel volgens traditie op de woensdag plaatsvindt, worden veel bezoekers verwacht. Sommigen komen om de honderden boten op het Sneekermeer te bewonderen, anderen zullen vooral op het feestterrein te vinden zijn, om hun favoriete zomerhitjes mee te zingen.
Tussen deze twee werelden staat de starttoren. Het drie etages tellende gevaarte prijkt boven alle zeilmasten uit en vervult een centrale rol in de Sneekweek. De ene zijde van de toren grenst aan het water, de andere aan het festivalterrein. Waar vroeger de toren werd gebruikt als startplek voor de wedstrijden, is het tegenwoordig de finishplek voor de tientallen wedstrijden die er deze week worden afgewerkt.
De brede ramen op de hoogste verdieping geven goed uitzicht op twee grote rode boeien die in het water drijven. Trek een denkbeeldige lijn tussen de boeien en je hebt een finishstreep. Met elke boot die finisht, klinkt er een luide hoorn vanuit de toren. Het geregelde getoeter van de finishhoorn vermengt zich met de muziek van het aangrenzende feestpodium, dat later ook op gang komt.
Waar het feest op de wal in de middag pas losbarst, is het op het water ‘s ochtends al een drukte van belang. Honderden boten in verschillende klassen varen ogenschijnlijk willekeurig kriskras over het Sneekermeer. De kaart die elke zeiler aan boord heeft, toont de twaalf verschillende banen. Op het eerste oog hebben de cijfers, lijnen en pijlen op de kaart meer weg van een lijnpuzzel dan een routebeschrijving, maar de geoefende zeiler heeft er genoeg aan om een goede koers uit te zetten.
Een van de zeilers die woensdag het water opgaat, is Erik van der Meer uit Grou. Na vier dagen zeilen staat hij op de eerste plek in de 12voetsjolklasse. De spanning in de top van het klassement is om te snijden. Op de tweede plek staat namelijk zijn zoon Floris van der Meer.
„De concurrentie tussen ons begon zes jaar geleden op de Sneekweek al”, vertelt Floris ‘s middags op het dek van zijn boot. „Het was de eerste keer dat ik in die boot voer, maar het ging meteen heel goed. Het was een strijd met mijn vader om wie de laatste boei als eerste kon ronden. Ik was net iets sneller en won de eerste wedstrijd.” „Ja klopt, maar dat eindklassement won ik”, vult Erik direct aan.
Het moge duidelijk zijn: bij de familie Van der Meer wordt de titelstrijd uiterst serieus genomen. Ook dit jaar zijn vader en zoon aan elkaar gewaagd. Als directe concurrenten gingen ze het water op. Met de titel voor het grijpen voelde Erik de druk oplopen. Ik was voortdurend aan het rekenen wie ik achter mij moest laten om het klassement te winnen.” Halverwege leek Floris er nog met de dagwinst vandoor te gaan, maar naarmate de wind aantrok, lukte het Erik om op zijn zoon in te lopen. Als eerste ging hij uiteindelijk samen met zijn bemanningslid Gerrit Klugkist over de finish.
Klugkist is sinds een paar jaar vast bemanningslid van Erik. Met 35 jaar in de boot heeft hij de nodige zeilervaring. Nu het te zwaar wordt om met harde wind alleen in de boot te zitten, heeft hij met Erik de handen ineengeslagen. De passie voor het zeilen is van het gezicht van Klugkist af te lezen.
Met een twinkeling in zijn ogen legt hij hun tactische overwegingen uit. „De 12voetsjolklasse is de enige klasse waar je zelf mag kiezen of je alleen vaart of samen. Je weet van tevoren nooit wat sneller is. Soms vaar je samen en denk je halverwege: het was toch sneller geweest om alleen te gaan.” „Ja, maar dan kan ik je als bemanning halverwege niet uit de boot gooien”, vult Erik lachend aan.
Met hun overwinning woensdag hebben de mannen ook de eindoverwinning in het klassement veilig weten te stellen. Floris legt het samen met zijn vriendin, die voor de gelegenheid als bemanningslid fungeert, wederom af tegen zijn vader. Vervelend vindt hij de onderlinge strijd allerminst. „De concurrentie met mijn vader is het mooiste wat er is.”
Waar zijn vader al vier keer de Sneekweek op zijn naam heeft geschreven, staat bij hem de teller nog op nul. „Ik ben wel al een keer tweede geworden en in de jeugd was ik in de Flits en de Splash ook al tweede. Er heerst een beetje een vloek op de tweede plek, denk ik”, glimlacht Floris. Vader Erik mengt zich: „Joh, dat komt wel goed, kijk naar mij. Jij hebt nog veertig jaar om te winnen.”
Terwijl de wedstrijdnabespreking bij familie Van der Meer nog even doorgaat, wordt het op het water steeds rustiger. Het festivalterrein daarentegen stroomt vol. De muziek zwelt steeds harder aan en groepen jongeren betreden het starteiland. Met een biertje in de ene hand en een koelbox in de andere, vinden velen een plekje in het gras langs het water.
De zon maakt het aangenaam vertoeven op het eiland en langzaam verandert de Hardzeildag van een zeilwedstrijd in een festival. De vrijwilligers in de starttoren hebben hun post verlaten en de aandacht is 180 graden gedraaid richting het podium. Hier zal traditiegetrouw het feest nog tot in de vroege uurtjes doorgaan.