BRON: Peter van der Meeren/Leeuwarder Courant
Bijna onopgemerkt zijn er toch weer 50 Lasers de Sneekweek binnen gezeild. Om een mooi Radial-veld te krijgen, neemt jong en oud het tegen elkaar op. Het is aanpoten, zegt ‘master’ Hylke Engelsma, maar bovenal genieten van de spannende races.
Hij lacht. ,,Moet ik op m’n oude dag nog vol aan de bak ook’’, zegt Hylke Engelsma met een knipoog. Maar niemand hoeft medelijden te hebben met de Langweerder. Pas 57 lentes jong, nog geen grammetje vet te veel én – en dat heeft hij zeker voor op de jonge honden – beschikkend over veel zeilervaring.
Nee, laat master-zeiler Engelsma maar schuiven. Dat hij het moet afleggen tegen een kernploeglid als Hidde Wapstra (winnaar van de hoofdprijs) is bepaald geen schande, met daarbij de aantekening dat eerstgenoemde er tijdens de openingsrace van deze Sneekweek toch maar mooi in slaagde de jonge stuurman uit Paterswolde voor te blijven. Ook de strijd met een talent als Maarten Smit uit IJlst valt niet elke dag in het nadeel van Engelsma uit. ,,Ik kan nog aardig mee’’, stelt hij terecht en tevreden vast. ,,Zeker met niet te veel wind hebben ze nog wel een taaie aan me. Weet je: de jeugd is zeiltechnisch beter, maar daar staat tegenover dit ik dit Sneekermeer als m’n broekzak ken.’’
Weer die glimlach. ,,Deze week wist ik nog twee knapen op weg naar de finish te pakken. Zij duelleerden en kwamen daardoor te dicht onder het Starteiland. Daar moet je niet komen. In de luwte van het eiland zit geen wind.’’ Het is zoals Regenboog-crack Harry Amsterdam ooit heeft gezegd: ‘Als je de kroketten van de snackbar ruikt, zit je fout’. Engelsma bleef vrij varen op ‘de meer’ en noteerde een keurige tweede plaats.
Feiten staven de opmerking van Engelsma dat hij het wedstrijdwater erg goed kent. Houd u vast. De veelzijdige stuurman uit Langweer debuteerde 45 jaar geleden in de Sneekweek. Hij miste slechts drie keer vanwege zijn werkzaamheden als adviseur op het momenteel zo sterk varende skûtsje uit zijn dorp. Engelsma wist de Sneekweek elf keer te winnen, waarvan zeven keer als stuurman. Hij presteerde dat in liefst zeven verschillende klassen: Flits, Europe, Laser, Schakel, Yngling, 22-kwadraat en Laser master.
Zoon Timo was aardig op weg om in zijn voetsporen te treden, maar na vier overwinningen in de Flits heeft de nu 20-jarige Timo gekozen voor speedsurfen, zo’n hoog mogelijke snelheid zien te bereiken op een surfplank. Daarnaast vaart hij mee op het skûtsje van Drachten. Het betekent dat Engelsma (wiens vrouw Hilda dagelijks als vrijwilligster bij de Sneekweek is betrokken) zich na zijn eigen races volledig kan richten op het volgen van de wedstrijden in de Schakel. Daarin vaart dochter Jeanet (17) mee. In het veld van liefst 32 boten strijdt zij, samen met Judith Jasper uit Sneek, mee voor een plaats in de top-5.
Hylke Engelsma was deze week druk bezig om minstens twee plaatsjes hoger te eindigen. Dit in de ILCA-6, tot zo’n anderhalf jaar geleden nog gewoon Laser Radial genoemd. ,,Commerciële flauwekul, al die naamwisselingen’’, zegt Engelsma. ,,De meeste zeilers spreken gelukkig nog van Laser.’’ Hij vaart vanwege zijn gewicht niet in het standaardtype (officieel de ILCA-7). ,,Met mijn 68 kilo ben ik daar te licht voor.’’ Het is fijn dat de Laser-klasse ruimte biedt aan licht- en zwaargewichten, zo vindt de Langweerder. ,,Het is alles bij elkaar een heerlijk bootje waarin ik al als jongen geweldig heb gevaren. Het is ook een eerlijke klasse. Iedereen beschikt over exact hetzelfde materiaal. De boten zelf zijn precies gelijk, zodat je daarmee van de Standard naar de Radial kunt switchen. Stel dat je van de Standard naar de Radial wilt, dan zet je op je boot simpelweg een kortere mast en een kleiner zeil. Romp en giek kun je altijd gebruiken. Als ik naar de prachtig grote Solo-vloot kijk, zou ik het daarin best eens willen proberen. Ik ben er echter niet alleen iets te licht voor, maar in die klasse is het ook net wat meer een materiaalslag.’’
Terugkijkend op zijn zeiljeugd, had Engelsma graag gewild dat de begeleiding net zo goed was verzorgd als nu. ,,Trainingen op regionaal niveau bestonden destijds niet. Je was volledig op jezelf aangewezen. Als ik gerichter had kunnen trainen, onder deskundige leiding, had ik er wellicht meer uit kunnen halen. Ik voer vroeger 25 keer op een middag in m’n eentje de Langweerder Wielen over en dat was dan de training. Als ik een trainer had gehad die bijvoorbeeld iets had gezegd over de stand van m’n zeil of het aantrekken van een lijntje, zou bij wijze van spreken één rakje varen al veel meer nut hebben gehad. Als ik zie hoe de jeugd vandaag de dag traint, denk ik daar soms aan teurg. Wil je nu de nationale top bereiken, móet je echt veel trainingsuren maken, anders kun je het wel vergeten.’’
Engelsma ziet dat het niveau gestegen is als hij dochter Jeanet volgt tijdens belangrijke krachtmetingen als de United-4. ,,Daaraan doet ze mee in de Laser 4.7, euh, de ILCA-4. Die boot is in het westen populair. Ze vindt het mooi om in zo’n groot veld mee te varen, maar kiest voor een familie-evenement als de Sneekweek liever voor een tweepersoonsboot. De focus in Friesland ligt nog altijd wat meer op het zeilen met z’n tweeën. Dat begint al in de Flits en momenteel is een boot als de RS Feva in opkomst. Die versnippering is jammer, maar dat is eigenlijk altijd al zo geweest.’’
De master uit Langweer vaart lekker in z’n uppie en geniet van het op sportieve wijze dwarszitten van de jeugd. ,,Daar hebben we in deze klasse nog wel drie, vier ‘oudjes’ voor’’, zegt hij. ,,Eén nadeel: we moeten altijd als een van de eersten starten.’’
